Centraal gebouw in de Urker volksgezondheid en hygiëne
In het jaar 1936 werd op Urk een nieuw buurthuis gebouwd. Dit was mogelijk omdat door de afsluiting van de Zuiderzee het lage land niet meer onder water
kwam te staan en Urk wat kon uitbreiden. Urk was tot die tijd een klein eiland geweest, dat slechts gedeeltelijk bewoonbaar was. Hierdoor woonden bijna
vierduizend Urkers dicht op elkaar. De hygiënische omstandigheden waren ronduit slecht te noemen. Besmettelijke ziektes verspreidden zich razendsnel.
Het buurthuis vervulde een centrale rol in de verbetering van de Urker gezondheidszorg en de hygiëne. Een echt medisch centrum.
Henk Kapitein en de voormalige Urker huisartsen Wim de Visser en Dick Visser geven in deze kroniek een beeld van de centrale rol van dit gebouw in de Urker volksgezondheid en hygiëne. De kroniek illustreert dat de inspanningen om de hygiëne en de gezondheidszorg op Urk te verbeteren niet breed ondersteund werden binnen de Urker samenleving. Het heeft dan ook tot 1936 geduurd voor er een gemeenschappelijke voorziening was van waaruit dit proces kon plaatsvinden.
Deze kroniek geeft de geschiedenis weer van het ontstaan en het gebruik van het buurthuis en de ontwikkeling tot medisch centrum en Rode Kruisgebouw aan de hand van berichten en verhalen uit de eerste of tweede hand van Urkers die de gebeurtenissen hebben meegemaakt. Met daarnaast nog opmerkelijke historische feiten en een aantal beschouwingen over de gezondheidsproblemen die de Urker samenleving bedreigden en waar een oplossing voor gezocht moest worden.
