Door Lucia de Vries | Het is zo’n mooi verhaal: Urkers die zich in de zestiende eeuw als robben vermomden om op de Staart zeehonden te vangen. Ze sprongen en dansten in hun robbentenue, alles om de dieren te lokken en in vissersnetten te drijven. Maar klopt het verhaal? We zochten het uit.

Een van de oudste beschrijvingen van de lage landen door een buitenlandse bezoeker is die van Lodovico Guicciardini, handelaar en schrijver uit Florence, Italië. Vanaf 1541 woonde hij in Antwerpen. Op bevel van Alva werd hij tijdens De Opstand zestien maanden lang in kasteel Vilvoorde gevangen gehouden.

In het midden van de zestiende eeuw ondernam de avontuurlijke Guicciardini een lange reis en beschreef de belangrijkste provincies en landschappen van de lage landen. Ook verdiepte hij zich in de gewoonten en zeden van de Nederlanders. “Het volck des landts is ghemeynlijck schoon, wel ghemaeckt ende gheschickt van ghelijckmaticheyt: ende boven al Mannen ende Vrouwen hebben seer lustige ende volmaeckte schinckels aen de beenen: zijn oock al t'samen van tamelijcke grootte”, noteerde de reizende edelman goedkeurend. Ook merkte hij op dat Nederlanders ‘in d’oorloghe soo te voete als te peerde, ende ter zee als te lande seer dapper ende strijdtbaer’ zijn.